وقتی به عنوان یک بانوی ایرانی، سری به بازار حجاب و عفاف می‌زنی می‌بینی انواع و اقسام مدل‌های پوشش توی بازار فراهم شده تا با دستی کاملا باز بتوانی نوع پوشش‌ات را انتخاب کنی. چادر ساده، چادر ملی، چادر دانشجویی، چادر عربی، چادر مشکی، چادر قهوه‌ای، چادر خاکستری، چادر سفید، مقنعه ساده، مقنعه کرواتی، مقنعه لبنانی، مقنعه سه گوش، مقنعه نمازی، مقنعه چانه دار، مقنعه مهمان‌داری، مقنعه تل سر خود، مقنعه کویتی، و...

خلاصه تا دلت بخواهد مدل و رنگ‌بندی وجود دارد تا بتوانی طبق سلیقه خودت پوششی مناسب انتخاب کنی.

اما نکته‌ای که مهم به نظر می‌رسد، نظارت مسئولین روی این همه مدل و رنگ‌بندی پوشش است. آیا نظارت باید دقیق داشته باشد؟ یا باید آزادمان بگذارند؟ یا همین جوری خوب است؟

بدون حرف اضافه و حاشیه‌های خسته‌کننده برویم سراغ تئوریسین بزرگ انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی(ره). ایشان قبل از ورودشان به ایران (در پاریس) جمله‌ای را به خبرنگار خارجی گفتند که با نگاه به آن، هم تکلیف خودمان برای انتخاب نوع پوشش مشخص می‌شود و هم تکلیف مسئولین که کجاها را باید نظارت کنند.

جمله گهربار حضرت امام این است: «آرى در اسلام زن باید حجاب داشته باشد، ولى لازم نیست که چادر باشد. بلکه زن مى‏تواند هر لباسى را که حجابش را به وجود آورد اختیار کند. ما نمی‌‏توانیم و اسلام نمی‌‏خواهد که زن به عنوان یک شى‌ء و یک عروسک در دست ما باشد. اسلام می‌خواهد شخصیت زن را حفظ کند و از او انسانى جدى و کارآمد بسازد. ما هرگز اجازه نمی‌دهیم تا زنان فقط شیئى براى مردان و آلت هوسرانى باشند.»

[صحیفه نور ج‏۵- ۲۹۴]